Dzień Czarnej Wstążki obchodzony jest co roku 23 sierpnia, aby uczcić ofiary i ocalałych z nazizmu i komunizmu w Europie.
Przypomnijmy sobie 23 sierpnia 1939: „Dzień Czarnej Wstążki”
Już latem 1939 roku w powietrzu unosił się zapach wojny; inaczej niż w 1914 roku, kiedy po zamordowaniu austriackiego następcy tronu Franciszka Ferdynanda i jego żony przez tygodnie myślano, że tak szybko nie pójdzie.
Pragnienie Hitlera do wojny zostało ujawnione w 1939 roku. Jednak 23 sierpnia przyniósł ogromną niespodziankę. Dla większości krajów była to bardzo niemiła niespodzianka. Pozornie najwięksi przeciwnicy siebie nawzajem – Niemcy Hitlera i Związek Radziecki Stalina – odnaleźli się nawzajem.
W pakcie Ribbentrop-Mołotow, nazwanym na cześć dwóch ministrów spraw zagranicznych, obiecali nie atakować się nawzajem, nawet jeśli jeden z dwóch krajów rozpocznie wojnę z osobą trzecią.
Mołotow i Ribbentrop podpisali porozumienie pod życzliwym nadzorem sowieckiego dyktatora Stalina. Kupił czas i myślał, że będzie trzymać Hitlera z dala od siebie. Hitler zapewniał się o możliwości najazdu na Polskę bez przeszkód; co zrobił osiem dni później.
Chociaż kraje zachodnie wypowiedziały Niemcom wojnę, bezsilnie obserwowały z daleka, jak Hitler najechał na wojującą Polskę. Jednak największy jad paktu Ribbentrop-Mołotow był objęty tajnym protokołem. Nazistowskie Niemcy i Związek Radziecki podzieliły kilka interweniujących krajów na strefy wpływów. Polska zachodnia i środkowa były dla Niemiec; Polska Wschodnia, wcześniej niepodległe państwa bałtyckie (Estonia, Łotwa, Litwa) i Besarabia dla Związku Radzieckiego. Ponad dwa tygodnie po niemieckiej inwazji na Polskę Stalin najechał na wschód kraju. Polska Wschodnia została zajęta przez Stalina i zapoznała się z komunizmem.
Najbardziej znaną spuścizną była masakra w Katyniu. Kilka tysięcy polskich oficerów odnaleziono tam później, podczas II wojny światowej. Ponieważ minister propagandy nazistowskiej Goebbels poświęcał tej sprawie wiele uwagi, Związek Radziecki mógł jeszcze długo postawić masowy mord w butach nazistowskich Niemiec.
W ostatnich dniach istnienia Związku Sowieckiego, w latach 1989-1990, kraj uznał, że polscy mężczyźni znalezioni w Katyniu byli ofiarami umyślnej eksterminacji przez reżim komunistyczny w Moskwie. Decyzja została podjęta na najwyższym szczeblu Biura Politycznego.
Władcy komunistyczni wyeliminowali mężczyzn z polskiej elity, aby zmniejszyć sprzeciw wobec wprowadzenia komunizmu. Dziś szacuje się, że z rozkazu komunistycznych władców na Kremlu zginęło ok. 22 tys. polskich oficerów i intelektualistów.
Trzy państwa bałtyckie początkowo pozostawały formalnie niepodległe, ale musiały tolerować interwencję Związku Radzieckiego pod presją zbliżającej się Armii Czerwonej. W czerwcu 1940 roku, ponad miesiąc po inwazji Hitlera na Holandię, Belgię, Luksemburg i Francję, Stalin włączył kraje bałtyckie do Związku Radzieckiego.
W ciągu jednego roku komuniści zamordowali lub wywieźli na Syberię co najmniej 130 000 Estończyków, Łotyszy i Litwinów. Stanowiło to ponad 2% ówczesnej całkowitej populacji trzech krajów. Później kraje bałtyckie otrzymały wojska Hitlera, a po kilku latach ponownie Armię Czerwoną. W tamtych latach całkowita liczba ofiar najpierw narodowego socjalizmu, a następnie (znowu) komunizmu z okresu czerwiec 1940-czerwiec 1941 została znacznie przekroczona.
W okresie poprzedzającym rok 1941 Stalin zignorował wszelkie ostrzeżenia i znaki, że Hitler napadnie na Związek Radziecki i tym samym złamie pakt Ribbentrop-Mołotow. Ale tam, gdzie 23 sierpnia 1939 roku Stalin stał się ofiarą pobożnych życzeń, prawdziwymi ofiarami wśród ludności cywilnej w krajach między Niemcami a Związkiem Radzieckim były Hitler i świadomy rozkaz Stalina i jego komunistycznych współwładców.
23 sierpnia 1939 r. podpisano pakt, który zniszczył życie setek tysięcy obywateli. Najwięksi totalitarni przedstawiciele narodowego socjalizmu i komunizmu zawarli krwawe przymierze. Niemcy i Związek Radziecki również praktykowały staromodną politykę siłową dużych krajów, jednocześnie odmawiając prawa do istnienia mniejszym państwom.
23 sierpnia Parlament Europejski ogłosił „Dzień Czarnej Wstążki”; Kanada uczyniła tę datę dniem pamięci. Dla wszystkich liberalnych demokracji powinno to być w tym dniu zastanowienie się nad wartością wolności, praw człowieka i narodowego samostanowienia.
Dołącz do nas na obchodach Dnia Czarnej Wstążki w Edmonton w poniedziałek 23 sierpnia 2021 r. o godz 3 p.m. Możesz także oglądać transmisję na żywo na Assemblyonline.assembly.ab.ca/harmony lub na Facebooku, Twitterze lub YouTube Zgromadzenia.
